Gisteren bij het zien van het weerbericht bedacht, dat het misschien nog niet te laat was om na 2 jaar de moestuin in ere te herstellen. De tuinbonen moeten er nog net in kunnen zonder in het voorjaar ten onder te gaan aan de drankzucht van de zwarte luizen. Het zaaigoed ligt er nog, weliswaar met een verlopen houdbaarheidsdatum maar droog en koel bewaren doet wonderen. Het idee van een partijtje spitten stond me niet tegen en voor het eerst sinds maanden de zon wekken ipv omgekeerd leek me ook niet verkeerd.
Dus vroeg uit de veren op deze prachtige dag. Hopelijk zijn de katten allemaal aanwezig en kunnen die direct naar binnen. Dan hoef ik mijn aandacht niet te verdelen tussen mijn werkzaamheden en het in de gaten houden van de honden. Binnenshuis is het geen enkel probleem maar buiten is alles wat beweegt vogelvrij en 1 of 2 seconden niet opletten kost een kat zo zijn kop. Het koffie-ontbijt smaakt me. De honden merken aan de afwijkende routines dat nieuwe dingen staan te gebeuren en lopen onrustig heen en weer.
Laarzen aan, spade opgediept uit de kelder en dan richting de huisjes. Ik hoop met de apéritif een tweetal stroken van 1m20 bij een meter of tien 2 spaden diep omgewerkt te hebben. Genoeg voor de tuinbonen, knoflook en sjalotten. Met de erwten en uien kan ik nog even wachten en de rest mag ook hier pas na de befaamde ijsheiligen de grond in. Dat geeft me ruimte genoeg om de andere banen op tijd opgeschoond te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten