De (voor-)laatste bijdrage van Tromp herinnert me aan een wat bizarre toestand rondom het tweede rapport in mijn derde of vierde schooljaar.
Niet de zwakste maar ook zeker niet de beste van de klas was ik op een voor mijn gevoel wonderbaarlijke wijze iets van 10 punten vooruitgegaan ten opzichte van de tussenstand met de Kerst. Er prijkten meerdere negens, een hoop achten en niks lager dan een zeven op mijn rapport. Het overviel me en ik zal ongetwijfeld gecontroleerd hebben of dit wel mijn lijst was. Dat was het. Ik werd gefeliciteerd door verschillende leraren. Dhr Ringers was ineens een en al vriendelijkheid, mijn ouders glommen en voor de zoveelste keer in mijn leven, kreeg ik van alle kanten te horen: "Zie je wel. Je kunt het, als je maar wilt!"
Ik had niet het idee, dat ik in deze tussensprint iets te willen had gehad. Net als altijd had ik mijn huiswerk gemaakt in de volgorde van de lessen van de volgende dag en wat tegen etenstijds nog niet af was, verdween ongezien in de tas voor morgen. De avond was voor mij en niet voor de school en dat is altijd zo gebleven. Ik kan me herinneren, dat ik de enige was, die het tegen de zomervakantie best vond, dat de cijferlijst weer teruggezakt was tot 'normaal' niveau. Een enkele onvoldoende, een enkele uitschieter naar boven en de rest er tussenin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten