Overdaad

 Dat is nu waarom ik nooit een voorkeur ontwikkeld heb om mijn draai in een team te vinden. Voordat je het weet, wordt je overspoeld met feedbacks, stimuli, hersenstormen en ander wild en ongedurig ongemak. Los gerukt uit je eigen gedachtenwereld ben je eerst weer een hoop energie kwijt aan een heroriëntatie alvorens je in staat bent om je eigen spoor op te pakken en in alle rust verder te trekken .

 Al die indrukken van anderen, al die opmerkingen die lang geleden opgesloten herinneringen losrukken uit hun chemisch-biologische rusttoestand, al die verwarrende beelden die zo sprekend en kleurrijk opgeroepen worden door de enthousiaste verhalen van je oud-klasgenoten uit een ver, ver verleden. Zo'n reünie wordt d'r maar een rommeltje van.

 Maar ja, ik moet natuurlijk mijn eigen initiatief in deze niet onderschatten. Ik had die jolige beerputten afgedekt moeten laten en had niet zo dom moeten zijn en anderen de gelegenheid geven met een eigen bijdrage het verstofte beeld van bijna veertig jaar geleden tot leven te laten komen. Stom, stom, stom.

 Misschien lukt het me nog om de stortvloed te keren. Aub wees allemaal zo vriendelijk om enige terughoudenheid aan de dag te leggen in jullie frequentie van reageren. Ik denk, dat ik het anders echt niet aan kan. Sorry. Is vast de leeftijd.