Het was van huis uit bij wijze van spreken twee keer stevig tuffen en de tweede klets zat op een raam van het noodgebouw waar het Eijkenhagen zijn onderkomen in had gevonden. Was die dependance van het Bernadinus er nooit gekomen, was mijn carrière na de Lagere School ongetwijfel minder kansrijk verlopen en ergens op een van de andere, lagere mogelijkheden in Schaesberg geëindigd. Maar ja, 'als' ..., daar kun je meerdere levens mee vullen en helaas geloof ik niet in sprookjes ook niet in die voor volwassenen.
Kleuterschool in Leenhof, Lagere school in Leenhof, Middelbare school in Leenhof... Alles op loopafstand van het ouderlijk huis. Utrecht was een verademing en Frankrijk daarna een onmogelijk geachte overtreffende trap.
Iedere stap die ik genomen heb, heeft me afstand gegeven. Wat aan een stap verder vooraf ging, heb ik steeds netjes afgesloten en opgeruimd. Poppetje gezien, kastje dicht. Waarom terug?
Mijn leven is verdeeld in duidelijke hoofdstukken en ik ben zo iemand die zelden of nooit een boek, muv strips twee keer leest. De herkenning bij de tweede keer irriteert en maakt dat ik het boek aan de kant leg. Ik heb vrienden die boeken letterlijk stuk lezen. Ik probeer dat te begrijpen maar haak altijd ergens af. Zo ook dus bij een reünie.
Ik heb geen slechte herinneringen aan de middelbare school, misschien zelfs integendeel. Het was een stap. Ik heb 'm gedaan. En dat was dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten